Κατά ειρωνεία της τύχης, χρησιμοποίησα την εικόνα του αυγού την περασμένη εβδομάδα ως φόρο τιμής στην παλιά τηλεοπτική διαφήμιση:

Δείτε αυτό το βίντεο στο YouTube
Αν χάσατε αυτή την ανάρτηση, επειδή... ήσασταν σε διακοπές (γιατί αλλιώς θα μπορούσατε να την χάσετε;), μπορείτε να τη βρείτε εδώ στο άρθρο με τίτλο (πολύ ώριμα) Είναι τα ψάρια μου πιο έξυπνα από τα δικά σας ?

Το επιδιωκόμενο αστείο ήταν να δείξει το πριν και το μετά (αυγό, αυγό σε τηγάνι) που υποτίθεται ότι συμβολίζει τον εγκέφαλο του ψαριού σε ένα βαρετό ενυδρείο ή δεξαμενή αναπαραγωγής.

Αλλά νιώθω ότι τώρα θέλω να χρησιμοποιήσω την εικόνα του αυγού εδώ, επειδή ΑΥΤΗ η ανάρτηση έχει να κάνει με αυγά - αυγά ψαριών. Και το αστείο, ανακυκλωμένο από την προηγούμενη εβδομάδα, εξακολουθεί να μην είναι αστείο.

Τα αυγά των ψαριών βοηθούν στην επιλογή του σπέρματος που τα γονιμοποιεί

Μια πρόσφατη μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Εξέλιξη δείχνει ότι το ωοθηκικό υγρό, το πλούσιο σε πρωτεΐνες υγρό που καλύπτει το εξωτερικό των αυγών αυτών των αναπαραγωγών που εκπέμπουν.

εικόνα από prilfish

Παρόλο που είναι εντελώς διαφορετικά είδη (φυσικά), η πέστροφα και ο σολομός είναι σε θέση να διασταυρωθούν και να δημιουργήσουν στείρους, υβριδικούς απογόνους. Οι ερευνητές δήλωσαν ότι αποδεικνύουν 100% διαγονιμότητα. Αλλά, όταν εισάγεις σπέρμα σολομού και πέστροφας μαζί σε ίσες αναλογίες (δηλαδή 50% και 50%), το σπέρμα από το ίδιο είδος του αυγού κέρδισε στο 70% των περιπτώσεων. Μετά από προσεκτικήεξαλείφοντας τους πιθανούς παράγοντες που επηρεάζουν αυτό το αποτέλεσμα, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι ήταν η ωοθηκικό υγρό που επικαλύπτει το εξωτερικό των ωαρίων Αν ξέπλεναν τα αυγά της πέστροφας και τα επικάλυπταν με ωοθηκικό υγρό σολομού, το σπέρμα του σολομού γονιμοποιούσε περισσότερα από τα αυγά.
Αυτό που διαπίστωσαν οι ερευνητές, παρακολουθώντας τα σπερματοζωάρια σε βίντεο (ακούγεται σαν μια άτακτη, άτακτη δουλειά) ήταν ότι η παρουσία του ωοθηκικού υγρού λειτουργούσε σαν ένας μικρός φάρος εντοπισμού για τα σπερματοζωάρια, προκαλώντας τα να κολυμπήσουν πιο άμεσα και ουσιαστικά να κάνουν μια πορεία προς τα ωάρια.

Επιπτώσεις για το χόμπι

Η ανάγνωση αυτής της έρευνας με ενέπνευσε με δύο τρόπους. Η πρώτη έμπνευση ήταν να σκεφτώ πίσω και να θαυμάσω πόσο περίπλοκα, πολύπλοκα και εκπληκτικά είναι τα ψάρια και τα ασπόνδυλα που διατηρούμε στα ενυδρεία μας. Η σκέψη ότι υπάρχει μια τόσο εξελιγμένη βιοχημική επιλογή - ένα είδος χημικού πολέμου μεταξύ ωαρίου και σπέρματος - είναι απολύτως εκπληκτική για μένα και συντονίζεται μαζί μου σε εκείνη τη θεμελιώδη χορδή που με τραβάειστο χόμπι.
Το δεύτερο πράγμα που αναρωτήθηκα ήταν τι περισσότερο μπορούμε να μάθουμε για τις χημικές ουρές στα ενυδρεία μας. Υπάρχει μια χημική ουρά που θα μπορούσε να ανιχνευθεί πριν από ένα γεγονός λεύκανσης ή RTN (ταχεία νέκρωση ιστών); Θα είχαμε μεγαλύτερη επιτυχία στην τόνωση του δεσμού των ζευγαριών στα ενυδρεία μας αν ξέραμε πώς να βάλουμε τους χημικούς δείκτες της αγάπης στο νερό του αέρα;

Μπορούμε να έχουμε καλύτερη επιτυχία στις δικές μας δεξαμενές ή στην υδατοκαλλιέργεια, λαμβάνοντας μέτρα για να εκτιμήσουμε και να ενισχύσουμε τα φυσικά βιολογικά σήματα - ή μήπως τα ξεφλουδίζουμε όλα με τα πρωτεϊνικά μας αποβράσματα; Αυτό δείχνει πόσο περίπλοκα ισορροπημένα είναι τα ΠΑΝΤΑ στη φύση - και παρόλο που φιλοδοξούμε να αναδημιουργήσουμε ένα μικρό κομμάτι του ωκεανού στα σπίτια μας - υπάρχουν τόσα πολλά που δεν μπορούμε να κάνουμε...ακόμη και να δείτε.

Αν δεν το έχετε καταλάβει μέχρι τώρα, λατρεύω αυτά τα πράγματα. Ελπίζω να το κάνετε κι εσείς. Ίσως θα έπρεπε να κάνουμε ένα πείραμα στο blog για τα ενυδρεία αλμυρού νερού. Είναι κανείς μαζί μου; Δεν είμαι σίγουρος για την παρακολούθηση βίντεο με σπερματοζωάρια όμως. Ίσως χρειαστεί μια νέα ιδέα. Αυτή είναι πιασμένη.

Μπορείτε να διαβάσετε μια περίληψη της έρευνας εδώ ή να τη βρείτε στο Evolution. Δυστυχώς, δεν νομίζω ότι μπορείτε να αποκτήσετε την έκθεση εκτός αν έχετε πρόσβαση (μέσω πανεπιστημίου ή εργοδότη κ.λπ.).