Η πρόσφατη βορειοανατολική κακοκαιρία έκοψε το ρεύμα στο σπίτι μου. Το ρεύμα κόπηκε την Παρασκευή, ενώ έλειπα σε επαγγελματικό ταξίδι, και από την Κυριακή, το ρεύμα ήταν ακόμα κομμένο. Η θερμοκρασία έξω ήταν 36 βαθμοί Φαρενάιτ. Η θερμοκρασία μέσα στο σπίτι έπεσε στους 48 βαθμούς μέχρι το πρωί της Κυριακής.

Αυτός είμαι εγώ, στο ηλιόλουστο Σαν Ντιέγκο, πριν το ενυδρείο μου αρχίσει να παγώνει μέχρι θανάτου:

Ναι, το κεφάλι μου απέχει ελάχιστα εκατοστά από το να προκαλέσει ολική έκλειψη κρανίου. Βγάλτε τα γυαλιά της έκλειψης. Μην κοιτάτε απευθείας τον ήλιο σε αυτή τη φωτογραφία.

Παρεμπιπτόντως, γιατί δεν μένουμε όλοι στο Σαν Ντιέγκο; Είναι τόσο ωραία εκεί!

Λοιπόν, τι συνέβη στο ενυδρείο μου;

Το ενυδρείο έμεινε ακίνητο, χωρίς ρεύμα ή ανθρώπινη παρέμβαση, από το πρωί της Παρασκευής μέχρι το Σάββατο, περίπου στις 7 το απόγευμα, όταν γύρισα σπίτι.

Σε εκείνο το σημείο, έτρεξα το πρωτόκολλο έκτακτης ανάγκης για τυφώνα/χειμωνιάτικη καταιγίδα. Έγραψα γι' αυτό στο παρελθόν. το οποίο σημαίνει ότι ξεκίνησα το αυτοκίνητό μου, σύνδεσα έναν μετατροπέα ρεύματος στον αναπτήρα και σύνδεσα την αντλία επιστροφής και τον θερμαντήρα, ουσιαστικά αναπνέοντας ζωή (οξυγόνωση, ροή νερού και θερμότητα) πίσω στο ενυδρείο μου.

Έτρεξα τη θερμάστρα και την αντλία μέχρι την ώρα του ύπνου εκείνο το βράδυ για να προσπαθήσω να ανεβάσω το επίπεδο του οξυγόνου και να ανεβάσω λίγο τη θερμοκρασία, αλλά στις 7:30 το πρωί της Κυριακής, η θερμοκρασία είχε πέσει (ή ακόμα;) στους 53 βαθμούς Φαρενάιτ.

Να τι παρατήρησα χωρίς ρεύμα

Αυτό είναι το ισοδύναμο των ζωοανθιδών με ένα θυμωμένο emoji

• Τα κοράλλια έδειχναν προφανώς ταλαιπωρημένα. Όλοι οι πολύποδες ήταν τελείως αποσυρμένοι. Καμία έκπληξη εκεί. Αυτό το τρελό είδος Capnella (ήταν ένα θραύσμα που νόμιζα ότι ήταν κάτι πιο "δροσερό" και το οποίο είχα σώσει ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ και μεγάλωσε σε τεράστιο μέγεθος) που ήταν πιο εμφανώς ταλαιπωρημένο - έπεφτε... έτοιμο να διαλυθεί.

Με τα δερμάτινα κοράλλια, η "αποκόλληση" δεν είναι πάντα κακή. Είναι ένας τρόπος που καθαρίζονται φυσικά - αλλά αυτή τη φορά, ήταν κακός οιωνός.

• Τα ψάρια φαίνονταν όλα "καλά". Τρέμουν και είναι σκυμμένοι, αλλά καλά. Μπορούσα να δω το νέον μου dottyback και το βασιλικό μου gramma σφηνωμένα στα βράχια, ακίνητα. Τα ψάρια κλόουν εξακολουθούσαν να κολυμπούν άσκοπα. Το κίτρινο tang έμοιαζε να ψάχνει ένα σημείο για να κρυφτεί, αλλά δεν ένιωθε ασφαλές πουθενά. Έτσι φρίκαρε και κρύφτηκε κάπου αλλού. Είναι ενδιαφέρον ότι η γαρίδα μου, η οποία ήταν η πρώτη μου γαρίδα, ήταν η πρώτη μου γαρίδα.που είχα από καιρό υποθέσει ότι ήταν νεκρή, κολυμπούσε ενεργά στο σκοτεινό ενυδρείο. Τώρα, θα μπορούσα να υποστηρίξω ότι αυτή είναι μια μη φυσιολογική συμπεριφορά, δεδομένου ότι η γαρίδα ζούσε γενικά μια κρυφή ύπαρξη, αλλά σύμφωνα με όλες τις άλλες παρατηρήσεις, φαινόταν μια χαρά. Την Κυριακή το πρωί, ακόμα χωρίς ρεύμα, είδα το δεύτερο πραγματικά ανησυχητικό σημάδι κινδύνου. Όταν έστησα τη "γεννήτρια αυτοκινήτου" μου και έδωσα στο ενυδρείο λίγη ενέργεια, ο μηχανικός γόβας μουκολυμπούσε νωχελικά μέσα στο ενυδρείο. Κρατούσε το κεφάλι του ψηλά, αλλά κατά τα άλλα δεν έδειχνε να έχει πλήρη έλεγχο του σώματός του. Λυπάμαι, δεν έχω βίντεο από αυτό. Μακάρι να είχα. Τα άλλα ψάρια έδειχναν μια χαρά. Κοιτούσε έξω, καθώς επέπλεε στο ρεύμα. Είμαι σίγουρος ότι το εξανθρωπίζω, αλλά φαινόταν θλιβερό. Κυρίως παρασύρθηκε από το ρεύμα. Υπήρχαν τώρα κομμάτια από το χέρι του διαβόλου κοράλλιΟι αποικίες (αρχικά από την ίδια μητρική αποικία, αλλά χωρίστηκαν από μόνες τους) ήταν εξαιρετικά συρρικνωμένες. Χωρίς πραγματική πηγή ενέργειας και χωρίς νερό για να κάνω αλλαγή νερού, έπρεπε να το ξεπεράσω. Την Κυριακή το βράδυ, το ρεύμα επανήλθε. Ήμασταν έξω, ενώ επανήλθε. Βρήκα τον άβουλο γόφο μου απορροφημένο από το powerhead. Ήταν ζωντανός (δυστυχώς) αλλά όχι καλά. ΕγώΤον έβαλα απαλά σε ένα δίχτυ και τον άφησα δίπλα στα βράχια. Η Capnella έμοιαζε απαίσια (αλλά δεν είχε αρχίσει να λιώνει ακόμα). Τα άλλα ψάρια έμοιαζαν μια χαρά.

• Τη Δευτέρα, τη ματωμένη Δευτέρα, άρχισε η σφαγή. Ο Γκόμπυ κατάφερε να βγει από το δίχτυ, να μπει στα βράχια, αλλά δεν άντεξε τη νύχτα. Ήταν εργάσιμη μέρα... οπότε μέχρι να γυρίσω σπίτι... το ενυδρείο είχε 78 βαθμούς και ήταν θολό από την αποσύνθεση :(. Έτρεξα να ξεκινήσω τις αλλαγές νερού. Τα ψάρια μου είχαν φρικάρει (πιθανώς δηλητηρίαση από αμμωνία; Ίσως και θείο από το βαθύ στρώμα άμμου για το οποίο έγραψα πριν από λίγες εβδομάδες;),Ειδικά το κίτρινο ψάρι μου. Μπορούσα να καταλάβω ότι ήταν επίσης σε πολύ κακή κατάσταση. Σπαστικό και άτονο/αντιδραστικό, κατά κάποιο τρόπο, ταυτόχρονα. Υποθέτοντας ότι ήταν δηλητήριο, το έβαλα σε νέο νερό, αλλά άντεξε μόνο λίγα λεπτά ακόμα. Δεν μπορώ να θυμηθώ να βλέπω τις τελευταίες αναπνοές ενός κατά τα άλλα φαινομενικά "υγιούς" ψαριού. Πολύ λυπηρό :(. Υποψιάζομαι ότι η βιαστική και πρόχειρη λύση μου επιτάχυνε τα πράγματα, αλλά δεν είμαι πεπεισμένος.το αποτέλεσμα θα είχε αλλάξει -και φοβόμουν περισσότερο μήπως δεν τον απομακρύνω από το πρόβλημα. Ο μόνος άλλος συγχυτικός παράγοντας που με κάνει να υποψιάζομαι ότι δεν ήταν οξεία δηλητηρίαση... και ήταν ίσως κάποιες αθροιστικές επιπλοκές από το στρες ήταν ότι τα άλλα ψάρια και μια γαρίδα μέντας όλα... δεν πέθαιναν...

Μια σκούρα σπονδυλική στήλη είναι κυριολεκτικά το μόνο πράγμα που δεν είναι φυσιολογικό σε αυτό το tang, το οποίο μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι δυστυχώς είχε λήξει πριν τραβηχτεί αυτή η φωτογραφία. Κοίταζα με δυσπιστία για αρκετή ώρα πιστεύοντας ότι θα ξεφύγει από αυτό ανά πάσα στιγμή (φαινόταν τόσο καλά, κατά τα άλλα).

• Έκανα μια ΜΕΓΑΛΗ αλλαγή νερού (~80%) Το ψάρι κλόουν κυριολεκτικά και οι γαρίδες μέντας κολύμπησαν προς το μέρος μου και στο δίχτυ μου, σε μια ανθρώπινη χειρονομία του... πάρε με από εδώ... που έχω δει ποτέ. Έτσι μετακόμισαν στο νανο μου.

• Η Royal gramma και το dottyback βούτηξαν βαθύτερα μέσα στα βράχια. Έβγαλα κάθε κοράλλι με μια κακή εμφάνιση Capnella πάνω του -που σε ένα ενυδρείο με 1 capnella είναι σχεδόν κάθε βράχος σε περίπου ένα μήνα ;). Έκοψα τα κοράλλια όσο πιο κοντά μπορούσα και τα έβαλα σε ένα ξεχωριστό ενυδρείο για να θεραπευτούν. 3 από τα τέσσερα κομμάτια Capnella απλά έλιωναν...

• Τα κοράλλια που παρέμειναν στο ενυδρείο μου έδειχναν όλα χάλια για μια ολόκληρη εβδομάδα. Δεν υπήρχαν πραγματικά σημάδια ανάκαμψης. Έκανα 50% αλλαγή νερού και 20% αλλαγή νερού. Μετά από περίπου μια εβδομάδα, κάποια σημάδια ζωής άρχισαν να επιστρέφουν. Μερικοί θυμωμένοι πολύποδες επέστρεψαν. Ακόμη και τώρα, σχεδόν 2 εβδομάδες μετά τη διακοπή ρεύματος, τα περισσότερα από τα κοράλλια στο ενυδρείο μου δεν έχουν ανοίξει.

• Περίμενα να γράψω γι' αυτό, γιατί ήλπιζα να έχω κάποια καλά νέα. Το neon dottyback μου φρίκαρε... όχι σε αντίθεση με το tang... και από τότε έχει εξαφανιστεί... φοβάμαι το χειρότερο γι' αυτό. Κατά τα άλλα οι κλόουν, οι γαρίδες μέντας και η γκράμα παραμένουν.

Συμπεράσματα

Οι διακοπές ρεύματος που σχετίζονται με καταιγίδες είναι εκτός του ελέγχου μας και μπορεί να είναι ταπεινωτικές. Είμαι ευγνώμων που η οικογένειά μου, οι φίλοι μου και το σπίτι μου ήταν μια χαρά, όλα τα πράγματα εξεταζόμενα. Ξέρω ότι άλλοι που έχουν υποστεί τυφώνες έχουν υποφέρει πολύ περισσότερο. Είμαι ευγνώμων που έχω την αυτογνωσία εκεί για να ξέρω ότι αυτό δεν είναι τόσο μεγάλο θέμα.

Είχα μια ψευδή αίσθηση ασφάλειας με τις προηγούμενες διακοπές ρεύματος, σκεπτόμενος ότι... το ενυδρείο μου θα ήταν μια χαρά.

Θα έπρεπε να είχα βγάλει και να είχα καθαρίσει περισσότερα από τα κοράλλια που έδειχναν πολύ άσχημα... νωρίτερα. Η Capnella είναι και μεγαλώνει σαν ζιζάνιο. Ακόμα κι αν η αποικία ήταν τεράστια -και κάπως την αγαπούσα- η πραγματικότητα είναι ότι θα είχε μεγαλώσει αρκετά γρήγορα. Αν είχα βγάλει περισσότερα από αυτά από το ενυδρείο πριν λιώσει... ίσως τα πράγματα να ήταν καλύτερα;

Δεν ξέρω αν έχω την καρδιά να το κάνω αυτό - αλλά αναρωτιέμαι αν θα έπρεπε να δημιουργήσω εκ των προτέρων μια "ταξινόμηση" έκτακτης ανάγκης, ώστε να ξέρω ποια άκρα μπορεί να χρειαστεί να κόψω (μεταφορικά μιλώντας) για να σώσω τον ασθενή... Δεν ξέρω, είναι απλώς μια τυχαία σκέψη.

Νομίζω ότι θα πρέπει να πάρω μια πραγματική γεννήτρια τώρα, για να μπορέσω να έχω το σύστημα υποστήριξης της πραγματικής ζωής, ακόμη και με διακοπή ρεύματος. Είναι μια επιπλέον δαπάνη. Είναι ένα επιπλέον κομμάτι εξοπλισμού που πρέπει να "συντηρηθεί", αλλά φαίνεται ότι αξίζει τον κόπο.

Εύχομαι επίσης να είχα το μυαλό να εξετάσω το νερό μου για να ξέρω καλύτερα τι συνέβαινε, από άποψη χημείας. Ήξερα αρκετά για να ξέρω ότι θα έπρεπε να το είχα κάνει, αλλά κάποιος συνδυασμός κούρασης, εξουθένωσης και φόβου για το τι θα έβλεπα (δημιουργία περισσότερης δουλειάς) με εμπόδισε να το κάνω. Θα μπορούσα να είχα περισσότερες/καλύτερες πληροφορίες για να καταγράψω και να μοιραστώ.

Συμβαίνουν μεγάλες καταιγίδες.

Στον ωκεανό, καταστρέφουν τους υφάλους. Στα προάστια, καταστρέφουν επίσης τους υφάλους.

Είναι ειρωνικό το γεγονός ότι έγραψα το άρθρο για την "εξουθένωση" πριν χτυπήσει η καταιγίδα και πριν νιώσω εξουθενωμένος. Δεν νομίζω ότι θα κάτσω άπραγος για τόσο πολύ καιρό εδώ, αλλά τώρα έχω την ευκαιρία να καταλάβω τι θέλω να ξαναχτίσω εδώ.

Το οποίο είναι καλό.

Ο δικός μου μικρός ύφαλος ήταν τόσο σταθερός και οι αποικίες ήταν σχετικά μεγάλες - φοβόμουν μήπως διαταραχθεί η ισορροπία. Οι προηγούμενες καταρρεύσεις μου είχαν την τάση να συνδέονται με κάτι που πρόσθεσα... που ξεκίνησε μια κακή σειρά γεγονότων...

Λοιπόν, τώρα, με τα άσχημα γεγονότα να έχουν ξεπεραστεί :), είναι καιρός να ξαναχτίσουμε. Όπως ακριβώς και στους φυσικούς υφάλους, βλέπω ήδη σημάδια ανασυγκρότησης.

Υπάρχει μια νέα ελπίδα.

Μια νέα ελπίδα; Επιστροφή των Τζεντάι;

Αλλά δυστυχώς, όπως και με τους Τζεντάι... η σκοτεινή πλευρά είναι ακόμα εδώ:

Ίσως αυτό είναι το Empire Strikes Back

Τι πρέπει να φτιάξω στη συνέχεια; Είχε κανείς από εσάς δεξαμενές που επέζησαν από παρατεταμένες διακοπές ρεύματος κατά τη διάρκεια ακραίων θερμοκρασιών; Καμία συμβουλή για μένα ή άλλους;

Συγγνώμη που δεν ήμουν πιο χρήσιμος ή εποικοδομητικός αυτή την εβδομάδα, αλλά είναι απλά αληθινός.